માતૃભૂમિ વરદાન છે

समुद्रवसने देवि पर्वतस्तनमण्डले ।
विष्णुपत्नि नमस्तुभ्यं पादस्पर्शं क्षमस्वमे ॥ ॥

માતૃભૂમિ દિવ્ય વરદાન છે. માઁના ખોળામાં જીવનની શરૂઆતનો લ્હાવો છે, તો માતૃભૂમિના ખોળામાં અંતિમ શ્વાસની તક છે
માતૃભૂમિનો સ્પર્શ એ માણસાઈની અનુભૂતિ છે. માતૃભૂમિ સુખની ખનક છે. માતૃભૂમિ અદમ્ય અહેસાસ છે. માતૃભૂમિ પર લહેરાતો વાયરો જાણે પરમાત્માનો શ્વાસ હોય તેવો સૌમ્ય અનુભવ છે.
માતૃભૂમિ પર વહેતી નદીઓ જાણે આનંદઅશ્રુ છે.  જેમ સ્ત્રીનાં ભાલ પરનો કંકુ ચાંલ્લો સ્ત્રીના પવિત્ર સંબંધની સાક્ષી આપે છે તેમ માતૃભૂમિની એકેએક રજકણ એનાં બાળકોનાં સંસ્કારને અમર બનાવાની ખાતરી આપે છે.
જેમ સૂર્યનું પ્રથમ કિરણ માતૃભૂમિની રજ સ્પર્શ કરી દિવસની શરૂઆત કરે છે તેમ માતૃભૂમિને વંદન જ ધર્મની શરૂઆત છે.
જે ભૂમિ પર મારો જન્મ થયો છે તે ભારત માતાને શત શત વંદન.

-મૌલિક “વિચાર”