“પાંપણ નમી
                                                                         મધુર કલરવ  
                                                              શ્વેતરજની”

સુગંધીત ઓરડા માં આછાપાતળા પ્રકાશ માં સુશોભીત ડાળખી સમા પલંગ ઉપર પર્ણો ની ચુંદડી ઓઢીને એક કુમળી કળી બેઠી છે.
અગ્નિ ની સાક્ષી એ ઘડીકભર પહેલા જ માનેલા પરમ ઈશ્વર ની રાહ જોઈ રહી છે. ગણતરીની પળો માં ઔપચારિક વિધિ પતાવી ને નવા જ ઘાટ લીધેલા સંબંધ એટલે કે પતિદેવ ના પગલા સંભળાય છે, અને દરવાજા ને આંકડી મારવા નો અવાજ કાન પર પડે છે.
હોડી જેમ નદી ના પાણી ને આકાર આપતી આગળ ધપતી હોય તેમ યુવાન પણ એક સંબંધ ને આકાર આપવા પલંગ સુધી પહોચે છે.
ઝાડ પરની ડાળખી ઓ ને આઘીપાછી કરી ને કોઈ મીઠા પાકી ગયેલા ફળ ની શોધ કરતુ હોય તેમ યુવાન પાંદડા સમી અર્ધ્મુખ સુધી ઓઢેલી ઓઢણી ઉઠાવવા પ્રયન્ત કરે છે. નાજુક હોઠ ના દર્શન થાય છે અને એ સુંદર સ્ત્રી જાણે આજ ની રાત્રે જ કાળી માંથી સુગંધીત પુષ્પ બની ને ખીલવાની હોય તેમ ટટ્ટાર થઇ ને કંપી ને ડોલી ઉઠે છે. શરમ અને હયા ની સાથે ધબકારા થી એની ફળદ્રુપ છાતી મંગળસૂત્ર સાથે ઉછળવા માંડે છે.
યુવાન ની સંગીતમય આંગળીયો યુવતી ના નાજુક ગાલ ઉપર સ્પર્શ કરીને લગ્ન ની પ્રથમ રાત્રી નો પ્રથમ પવિત્ર અનુભવ કરાવે છે. અને યુવતી પણ પાંપણ નીચે ઝુકાવી ને યુવાન ને પોતાના માં સમાઈ જવાનું આમંત્રણ આપે છે.
આખા દિવસ ના સૂરપાન પછી રસપાન ની ઉતાવળે ચઢેલા યુગલ કોઈ કાલ્પનિક અને સૌંદર્યસભર દુનિયા માં વહી જાય છે. એકબીજા ની આંખો માં ઘડીકભર ઊંડે ઉતર્યા પછી યુવાન યુવતી ના દરેક અંગ ને નાજુકતા થી સ્પર્શ કરી રાતરાણી નું આગમન કરે છે.
યુવાન પોતાના પરિપક્વ હોઠ થી યુવતી ના સ્વપ્નો ભરેલી કથ્થઈ ઘેરી આંખો ને ભીંજવી દે છે. યુવક એ પ્રેમયાત્રા ને થોડો નીચો નમી ને આગળ ધપાવે છે અને નાભી ને ચુંબન કરતા ની સાથે યુવક ના આંખ ની પોચી પાંપણ યુવતી ના સ્તનમંડળ ને અડકતા જ યુવતી કોઈક સૂરીલી રચના ઉચ્ચારી ઉઠે છે અને એની નાભી માંથી ભીંજીત સરગમ ની વર્ષા થતી હોય તેમ યુગલ પોતાના સહજીવન ની સૂરીલી, રસીલી અને કદી ના ભૂલાય એવી મધુરરજની ની મધ્ય માં પહોંચે છે. બહાર પક્ષી ઓ નો મધુર કલરવ યુગલ ના સૂરો માં સમાઈ જાય છે અને એ શ્યામ રજની ની યાત્રા શ્વેતરજની નો આકાર લે છે.

મૌલિક રામી
“વિચાર”