હાઈકુ લખવાનો પ્રયત્ન કરુ છુ.. ગુજરાતી ભાષા હુ બોલુ તો છુ પણ મને ઍનુ ઉંડાણ મા કોઈ જ્ઞાન નથી. જે પણ કઈ લખુ છુ ઍ સહજ જ લખાઈ જાય છે. મને વ્યાકરણ નુ પણ કોઈ જ્ઞાન નથી. નથી જોડણી કે વાક્યા રચનાનુ જ્ઞાન.
પણ મને પ્રોત્સાહન ઘણુ મળે છે મારા બ્લોગ ઉપર. હુ બાળક છુ આ લખવા વાંચવાની દુનિયા નો.

મને લખવામાં  પ્રોત્સાહન આપવા મા ઘણા વડીલ મિત્રો નો ફાળો છે. વડીલ સમા પ્રવીણ શાસ્ત્રીજી, આતાજી, અશોક્ભાઇ વાવાડિયા, પ્રેમપરખંદા, ગોવિંદજી મારુ, મનીષા બહેન દરજી, આરતીબેન પરીખ, ઈન્દુ બહેન શાહ, પ્રીતીબહેન દલાલ, લતા બહેન હીરાણી, વિનોદભાઈ પટેલ અને ઘણા ઍવા શુભેચ્છક જે મારી દરેક કવિતા અને લેખ ને આવકારે છે અને પ્રોત્સાહન આપે છે.

થોડાક દિવસો પહેલા આરતીબહેન (સંવેદનાનો સળવળાટ) ના હાઇકૂ વાંચ્યા, બહુજ સરસ લખ્યા હતા. મને જાણવા ની ઘણી ઈચ્છા થઈ કે આ હાઈકુ શુ હોય?
મે ઍમને પુછયુ અને ઍમણે મને બહુજ સરસ રીતે સમજાવ્યુ.

મારા શોખ ને હુ આવડત મા ફેરવતો હોઉ આજે મને ઍવી લાગણી થાય છે. આરતી બહેન તમારો ખૂબ ખૂબ આભાર.

હાઈકુ

વરાળ લાગી
વિશ્વાસ ડગમગ
તારો હંમેશા
——————–
તોરણ ઝુલે
શરણાઇ ગુંજશે
વાયરો સુનો
——————–
મોરલા નાચે
માંડવો સુનમૂન
ખભો ભીંજાયો

મૌલિક રામી
“વિચાર”

એકાંત વાળુ ના સ્થળ કોઈ જડે છે
માણસો ના હોય પણ ત્યા વિચારો નડે  છે

તારી સમક્ષ કાઈ બોલવું સહેલું નથી ભાઈ
મારુ તો આ વાટ વગર નું હૈયું બળે છે

જીવતો જાગતો તંદુરસ્ત જીવ કયા કામ નો છે?
એના સ્વાર્થ ની હોડી માં ઘણી ઇચ્છાઓ સડે છે

પ્રાણપ્રતિષ્ઠા કરી ભલે મૂર્તિ ની
એમા ભરાઈ પડવા થી ભગવાન પણ  હવે રડે  છે

કર્યા અનેક વિચારો આખી જીવન મુસાફરી માં
દૂર તો દૂર ક્યાંક તો સુખ ના દીવા ઝળહળે છે

એકાંત ક્યારેક મળે છે, ત્યારે આ દંભી વિચારો નડે છે.

મૌલિક રામી
“વિચાર”

જીવન જીવવા ની ઍ વ્યથા શું છે?
મોત ની આવી તે કથા શું છે?

કોઈ માનવ નથી સમજી શક્યું માનવને
તો ભગવાન!!! આ સોગંદ ની કારમી પ્રથા  શું છે?

હસવા ની વ્યાખ્યા જ બદલાઈ ગઈ છે હવે
મરક મરક કરતા સ્મિત ની હવે જગા શું છે?

ભગવાને માણસ બનાવ્યો અને માણસે પણ ભગવાન બનાવ્યો
પ્રભુ તારા માટે આનાથી તે મોટી વળી સજા શું છે?

ભોળ્યા ભગવાન નું ખાલી નામ જ છે જીભ ઉપર
તો આ ઢોંગી રમત રમવાની મજા શું છે?

માનવ ની જે સેવા ના કરી શક્યો માનવ
બધી દેખાડા ની આ બધી ધજા શું છે?

મ્હાયલા  ની કોઈને પરવાહ નથી આંતરસૃષ્ટિ માં
ઠૂંઠા “વિચાર” ની જુઓ તો આ દશા શું છે.

મૌલિક રામી
“વિચાર”

ઍક થાળી મા બેસી જમવાનુ યાદ છે
રાતે ઍક બીજા ને ઘરે રહેવા નુ યાદ છે

ભાઈબંધો મા પણ જોડી ઑ બનાવી નિશાળ મા
નાદાન થઈ લોકો ને છેતરવુ યાદ છે

વર્ષગાંઠ મા ગળી રોટી ખાવા ના દિવસો કઈક ખાસ હતા
અંગત મિત્રો ની ઈર્ષા મા મહેણુ મારવાનુ યાદ છે

પુસ્તક ની આપ લે  અને ઘરકામ મા મદદ
સાથે સાથે મિત્રો નુ રિસવાનુ પણ મને યાદ છે

અંગત વિચારો ની ચર્ચા અને વાતો ની વહેચણી
ઍક જ બહેનપણી માટે ઝગડવુ યાદ છે

દિવસો હતા ખરેખર સુવાળા દિવસો જેવા
ઍ યાદો બસ હવે ખાલી યાદ જ છે

મૌલિક રામી
“વિચાર”

ઍક સાંજ મજા ની ખાસ હતી
પણ ધૂળ ની ડમરી પાસ હતી

ક્યાય ખોવાઈ ગયુ ઍ આતમ ચિત
બસ વિશ્વાસ ની જ બાકી રાત હતી

ભૂલી ગયા બધા ગુણો આપણા
બસ ભોગ વિલાસ ની જ લ્હાય હતી

બધુ સીધે સીધુ આપ્યુ કુદરતે
પણ આ તો માણસ ની જ આડઈ હતી.

શુદ્ધ વિચાર ના શિખરો સામે
ઍ તો મોજ ની મોટી ખાઈ હતી

ભીનાશ હશે ઍ લાલચ અને મોહ ની
પણ નક્કી આપણા કર્મો ની કઈક ભરપાઈ હતી

મૌલિક રામી
“વિચાર”