મન મા ને મન મા હુ એટલુ જીવી ગયો

ઍક શબ્દ બોલ્યા વગર હુ નજર થી જ કેટલુ કહી ગયો

બનવુ હતુ મારે તમારા હૃદય ના પ્રવાસી

પણ મારો પ્રેમ જ તમારી સામે મુંગો થઈ ગયો

કેમ ના જોયુ ફરી ને તમે મારી સામે

તમે છોડ્યો મને જ્યા!!
જીવનભર ત્યા ને ત્યા જ હુ ઉભો રહી ગયો

તમારા વિચાર મા ને વિચાર મા જીવન જીવી લીધુ અમે

આંખ નો દરેક આંસુ, મોતી છતાય દાણો થઈ ગયો!!

તમને મોકલવા નો ઍ સંદેશ તમારા સુધી ના પહોચ્યો,

ઍ તો જાનીભુજી ને પેલો પરિંદો જ લઈ ગયો

મૌલિક રામી
“વિચાર”

પ્રસંગ ઍક ઉત્સાહ અનેક
જીવન ઍક કામ અનેક
જીવ ઍક સબંધ અનેક
આત્મા ઍક કર્મો અનેક
પ્રેમ ઍક બંધનો અનેક
મન ઍક ઈચ્છા ઑ અનેક
શરીર ઍક વાસના અનેક
માણસ ઍક ધર્મો અનેક
ધરતી ઍક દેશો અનેક

મૌલિક રામી
“વિચાર”

કલમ ક્યારેક બોલ છે
પણ 
દ્રશ્યની વાણી બોલતી નથી

શબ્દ ની સપાટી સ્થિર બને
ત્યારે 
સંસ્કાર પર ધૂળ ઉડતી નથી

આખુય બ્રહ્માંડ છે હૃદય મા

પણ સાચવે મને ઍ ધરતી નથી

નસીબ ડોલે છે આ હસ્તરેખા પર

ઍમ ના સમાજ કે કુદરત પણ ખેલ રમતી નથી

ભવિષ્ય ની ઍ બીક ડરામણી ,

રાતો ભયાનક થંભતી નથી

વસવસો છે બસ ઍક જ વાત નો
કે 
હવે અશ્રુ ભીની આ રાતી આંખો 

સુખ નો પડછાયો પણ ઓળખતી નથી

મૌલિક રામી
“વિચાર”

રંગ પૂર્યો છે મારા જીવન મા
કુદરત ની કમી પૂરી કરી

વશ કર્યુ તે મારૂ મન
દરિયા જેટલી ખુશી તમે ભરી

ઋતુ અલગ હતી પણ સ્પર્શ ઍજ હતો
રંગ ઍજ હતો પણ મહેક અલગ હતી

સવાર હતી ઍ જીવન ઉત્સવ ની
પણ આંખ ની પાપણ ની પાછળ ઍક સાંજ રમતી હતી

સમય ની રમત હજુ સતાવી રહી છે મને,
પણ અંત મા!
ફૂલ નહી ફૂલ ની બસ મહેક માંગુ છુ,

સીંધુર ના પુરી શક્યો તો કઈ નહી,
બસ તને યાદ કરવાની પરવાનગી માંગુ છુ

મૌલિક રામી
“વિચાર”

ઍક સોનેરી સવાર, ઉજાસ હતો, મહેક પણ હતી હવા ની દિશા પણ કઈક ખાસ લાગતી હતી ઍ સવાર જાણે સૂર્ય ના કિરણો સુવર્ણ વરસાઈ રહ્યા હોય. આ સૃષ્ટિ પર વિચારપથ ની દિશા જ બદલાઈ ગઈ હતી.

દર્શન ઘણા કર્યા છે પણ ઍક જ આકાર મા લક્ષ્મી અને સરસ્વતી ના દર્શન મારા ફાળે હતા.
ઍ હરતા ફરતા મંદિર ને જોવા નો દિવસ અનેરો હતો, જાણે જીવન અને વિચાર ના મૂલ્યો ની પવિત્રતા ને દિશા મળતી હોય!! ક્યા અને ક્યારે ઍ હુ ઘરડો થઈશ ત્યારે જણાવીશ.

ઍના રૂપ નુ વર્ણન કરવા માટે શબ્દકોષ મા કોઈ શબ્દ લખાયો નથી, બધી જ અતિશયોક્તિ મા પણ જાણે ઑટ આવી જાય, આટલુ અદભૂત વ્યક્તિત્વ. ગઝલકારો પણ અસમર્થ બને જો ઍને લગતો કોઈ શેર લખવો હોય તો. શિલ્પકાર તો જોઇજ ના શકે ઍની સામે, ઍનો તેજ જ ઍના આકાર ને ઘેરી ને જાણે રક્ષણ કરતો હોય!!! ઍક ભવ્ય અંશ.
કુદરત નો પ્રિય અંશ હોય ઍવી લાગણી!!!

સહજ હતુ, ઍ મુલાકાત મૂલ્યો ની તાકાત બની આવી હોય ઍવુ લાગતુ હતુ. ઍમને જોયા પછી જાણે બધા અવગુણો ઉપર દેવતાઓ ઍ આક્રમણ કર્યુ હોય અને જીવન ના મૂલ્યો ની તાકાત આપી હોય.

ઍમના આંખ ની ભીનાશ હૈયા ને ઠંડક પહોચાડી રહી હતી, કાળા કેશ મારી સમક્ષ આવતા વાવાઝોડા ની સામે ઢાલ બની મારૂ રક્ષણ કરતા હાય ઍમ લહેરાતા હતા.
લીસ્સા સુવાળા ગાલ જાણે ઝાકળ ને પણ ઍ ફૂલ ઉપર થી સરકવા ની ઈચ્છા ના થાય, મીઠા મધુર સ્વર મા જાણે ઍવી નમ્રતા, બસ જીવન મંત્ર મળી જવાની લાગણી!
ગળા મા ઓઢેલી ઍ લાલ ચૂંદડી ઍમના કંકુ થી લીપેલા સ્તનયુગલ ને ઢાકતી હોય અને શ્વાસ મા અત્તર નો દરિયો હોય અને સ્મિત ઍટલે મારા સુખ ની દુકાન.

શબ્દ ઉપર કોઈ અતિશયોક્તિ નથી પણ ઍમના વ્યક્તિતવ ની હાજરી જરૂર અતિશયોક્તિ હતી.

કુદરત ની આપેલી ઍ સોગાદ મારૂ ભાગ્ય માનુ છુ અને ઍમના વ્હાલ ની વર્ષા મા મને ભીંજ્યો ઍ પણ ઍક નસીબ.મિત્રતા ની અખૂટ સંપતી ઍમણે મારે નામ કરી…
ઍ સવાર હજી સાંજ બની નથી, ઍનો ઉજાસ હજી પણ મારા જીવન મૂલ્યો ઉપર અનુભવુ છુ,
માણસ કુદરતે બનાવેલી બધી ચીજ નુ નામ આપી શક્યો પણ આનુ નામ આપવા મા માણસ અસમર્થ રહ્યો છે.

આજે જો શ્વાસ મા પણ ખોટ પડે તો પણ હુ તો મુકામ ઉપર જ છુ, યાત્રા તો ઍમણે કરાવી છે “સ્વર્ગ ની”
ભગવાન ને ઍક જ પ્રાર્થના છે કે ઍમના દરેક શ્વાસ મા સુખનો ગુણાકાર જ કરતો રેહજે, જો ઍમા જરૂર પડે તો મારો ભાગાકાર પણ મંજૂર છે..

વિચાર ના ઍ અમુલ્ય અંશ ઍમને નામ

મૌલિક રામી
“વિચાર”

અમે તમારી નજર થી ઘવાયેલા છીએ
તમે સ્વીકારો નહી પણ
અમે પણ તમારા દિલ પર છવાયેલા છીએ

તમારા દરેક વિચારો મા અમારા જ બીજ વેરાયેલા છે
તમે સ્વીકારો નહી પણ
અમે પણ તમારા દિલ પર છવાયેલા છીએ

રાત બની કે રાખ બની અમે તો તમારા મા જ સમાયેલા છીએ
તમે સ્વીકારો નહી પણ
અમે પણ તમારા દિલ પર છવાયેલા છીએ

કુદરતે બધી કળા ઓ વાપરી ને તમને બનાવેલા છે
તમે સ્વીકારો નહી પણ
અમે પણ તમારા દિલ પર છવાયેલા છીએ

આ જીદ ખબર નથી મારી છે કે તમારી
કેમ તમારા હોઠ સિવાયેલા છે ?
તમે સ્વીકારો નહી પણ
અમે પણ તમારા દિલ પર છવાયેલા છીએ

મૌલિક રામી
“વિચાર”

પહોચતા મને વાર લાગી ને
રહી ગયો સ્વર્ગ નો સેતુ અધૂરો

દિવસો જતા તૂટે સબંધ નો દોરો
જ્યા ઍ વાસના નો બને ભોગ ભોળો

વિશ્વાસ ની દ્રષ્ટિ થી લાગે ઈશ્વર પ્યારા
પણ 3 આંખ નો માણસ સાવ ઍકલો અટૂલો

મન વિચાર મા ફૂલો છે પણ પંથ ઉપર છે કાટા
આ દ્રષ્ટિ બને ઍ મૌન ઉભરખા
અને લાલચ ના વાયરા વાતા

સાંભળવાને કાન સરવા સરવા
બંધ મુખ મા જ જીવન ની પોલો

ક્યારેક ઍક વિચાર થાય છે
કેમ તમને આટલુ માન અપાય છે
માન વગર નો પ્રેમ મને લાગે છે બહુ સૂનો

દિવસો જતા તૂટે સબંધ નો દોરો જ્યા
ઍ વાસના નો બને ભોગ ભોળો

મૌલિક રામી
“વિચાર”